Gemeenschappelijke namen:

Nederlands: Omaanse doornstaartagaam
Engels: Omani spiny-tailed lizard, Thomas’ Mastigure

Verspreidingsgebied:

Oman, Het gehele verspreidingsgebied is ongeveer 600 km lang en 230 km breed.
Binnen dit gebied wordt Uromastyx thomasi niet overal aangetroffen, maar slechts op een aantal kleine, verspreide plaatsen.

Algemene informatie:

Deze in 1930 voor het eerst beschreven doornstaartagame is een van de kleinere soorten. Maximum lengte is ongeveer 26 cm.
Meest opvallend is zijn korte en brede staart. Deze bestaat uit 11 tot 13 staartwervels, is sterk afgeplat en lijkt wat op een schijf. De lengte is, net als bij Uromastyx princeps, ongeveer 1/3 van de kop-romp-lengte. De in het midden van de staart liggende stekelschubben zijn aanzienlijk minder groot dan die aan de zijkanten. Alleen de laatste 3 tot 5 staartwervels hebben een rondom doorlopende schubbenrij. De onderstaartschubben zijn glad.
Pré-anaal en femoraal-poriën : aan beide zijden 12 tot 19 stuks. Vlak voor de cloaca-opening bevinden zich enkele hoornachtige klieren.
Rondom het midden van het lichaam tussen 125 en 150 kleine, elkaar iets overlappende schubben.
Tussen de keelplooi en de liesplooi: 72 tot 100 schubbenrijen.
De snuit is kort. Geen vergrote schubben op de rand voor de gehooropening.
Geen vergrote stekelschubben op de kop, nek, voorpoten en dijbenen.
De rugschubben zijn in grootte erg variabel. Op de flanken vind je de kleinste schubben en de grootste in de buurt van de wervelkolom.

Jongen en halfwasexemplaren hebben op de flanken ongeveer 6 donkere dwarsbanden die elkaar niet raken op de wervelkolom. Naarmate de dieren ouder worden, vervagen deze banden.
Over het midden van de rug loopt een ± 1 cm brede roodachtige lengtestreep.
De nek en de gehele rug is bedekt met donkerbruine stipjes.
Op de borst en hals bevindt zich een donkere marmertekening.
Bij jonge dieren ontbreekt deze en is de buikzijde tekeningloos wit.